verhalen en gedichten NathalieJUNI Afwezige wolken laten ons toe
te peilen naar zon en zee en horizon. Zo wijd als mijn armen
spant de hemel zich open over tuilen van velden en dorpen en wegels met randen en kanten van goud en van groen. Warme wegen waaieren uit
tussen aardetinten akkerflarden en wiegende zeeën van glanzend gras. Alles is goed nu, open en blauw
mijn kijk op het leven, en alles mag duren, zoals het nu is. Eindeloos duren en nooit meer vergaan:
midden in de tijd van dit heden wil ik blijven staan. Kirstel D’Huysser
ingezonden door Nathalie |
Bedankt ma,voor wat je voor ons doet, ingezonden door Nathalie |
Pasen Pasen is opnieuw beginnen Pasen is je handen vouwen Ik wens iedereen een Zalig Pasen (Anoniem) ingezonden door Nathalie |
|
In je ogen schittert diamant |
Ik heb je oneindig lief Zolang ik kan wil ik jullie houden
dicht bij mij onder mijn hart
dat slechts voor jullie alleen klopt
Waneer ik schipbreuk lijdt
vallen jullie op aarde
in de grote moederschoot
dan zijn jullie mijn kinderen uitgezonden
elk met zijn missie
dan moet ik jullie laten gaan
ook ik verdwijn dan eeuwig
in de tijd van toen.
|
Onrustig snuiven grazende dieren
en glanzend witte duiven scheren langs bijna zwarte lucht We worden stil
sluiten de ramen en luisteren naar de verre trom. De witte lichten slaan om ons heen.
Onze oerangsten bedwingend,
het luchtgevecht gadeslaand, zien we de zilverluchtschepen langs andere hemeloorden voorbij onze horizon gaan. De ramen gaan open,
de koorts is voorbij Kristel D’Huysser
|
Augustus Het grote werk begint nu echt
in’t vergaren en ’t verwerken van al wat zich nu bieden mag in vrucht en zaad, in kruid en groen. Nu zien de boeren lange dagen
van zwoeg en slag en tred en stap, gebruinde ruggen en kromme lijven, getaaid en gebogen over akkerland. Vlugge vrouwenvingers
verleggen, verwijderen, wrijven, vermalen, verwerken gedreven de vruchten der velden tot fijn fatsoen. Laatkeelse dansen
rond volkse vreugdesvuren spektakelen luid tot in vroege uren en bazuinen alom een midzomerfestijn. Voorraden binnen, uitzinnig beginnen
aan verslavend zoete beloningswijn. Kristel D’Huysser
|
GodenkindHet blonde godenkind aan zee Ver zie ik het wandelen, opgaand in
zijn schattenjacht, turend naar beneden, terwijl een lichtkrans van onschuld speelt om hoofd en naakte leden. Een nietige pen lijkend
tegen de kantlijn van de oceaan, beschrijven zijn voetsporen onmetelijke levenskracht in zijn tenger teer bestaan. Zo voel ik mij verbonden
met dat godenkind, nog licht van geest, klein, maar nooit eenzaam in dit grootse spel van elementen en getij en bij het vinden van een waardevol kleinood in het zilt, zich even evenbeeld van God wanend, majestueus en vrij. Kristel D’Huysser
|
Ieder mens bezit iets unieks William V.Pietsch
|