Varia - Verhalen en gedichten - verhalen en gedichten Nathalie

verhalen en gedichten Nathalie

JUNI

Afwezige wolken laten ons toe
te peilen naar zon en zee en horizon.

Zo wijd als mijn armen
spant de hemel zich open
over tuilen van velden en dorpen
en wegels met randen en kanten
van goud en van groen.

Warme wegen waaieren uit
tussen aardetinten akkerflarden en
wiegende zeeën van glanzend gras.

Alles is goed nu, open en blauw
mijn kijk op het leven,
en alles mag duren, zoals het nu is.

Eindeloos duren en nooit meer vergaan:
midden in de tijd van dit heden
wil ik blijven staan.

Kirstel D’Huysser

ingezonden door Nathalie

Bedankt ma,voor wat je voor ons doet,
jouw steun en hulp doen ontzettend goed.
Je staat altijd voor ons klaar
en rijdt ons van hier naar daar.
Dat alles is voor jou geen probleem
waar het ook mag zijn,je gaat er heen.
Jij bent voor ons heel apart
ja,een ma met een gouden hart.
Daarom zet ik je met dit gedicht
eens in het licht.

ingezonden door Nathalie

Pasen

Pasen is opnieuw beginnen
denkend aan Hem, die leven is.
Pasen is zich steeds bezinnen
op alles wat ons gegeven is.

Pasen is je handen vouwen
en danken dat je nu nog leeft.
Pasen is mogen vertrouwen,
dat er Iemand is die altijd om je geeft!

Ik wens iedereen een Zalig Pasen

(Anoniem)

ingezonden door Nathalie

Maskers kan je toevoegen
aan de grote verzameling
die het leven heet

Ze laten je het ware gezicht raden achter dat andere waarmee je speelt

als een bontgekleurde koe die lacht met
de klingelende oorbellen aan
als de domme kip die kakelt
terwijl ze haar ei zoek legt
of de zieke kikker
die walgt van zichzelf
op een waterlelieblad
in de vijver.
Maskers kan je verwijderen
voor het open vizier als een andere keuze.

Ingrid Lenaerts

ijskoud en guur
dagen kort, avonden lang
mistbanken hangen er overal
ijskoud en guur
griepjes en verkoudheden
zijn nu helemaal niet duur
het heeft ook mij geveld
en overwonnen
enkele dagen platte rust
en dan hopelijk weer beter
dan trotseren we weer de kou
en het pletsen van de regen
maar we laten ons niet doen
gewapend met regenjas en paraplu
hoge laarzen en dikke sokken
stappen we gewillig door die mooie natuur
neen we geven ons niet gewonnen
daarvoor is het leven
van veel te korte duur....

In je ogen schittert diamant
wellicht zie ik die helemaal alleen
ze ontroeren me die ogen van jou
als je me vraagt waarom
dan heb ik slechts één reden
ik hou van jou

Ingrid Lenaerts

   Ik heb je oneindig lief
   zoals de onpeilbare diepte
     van een wereldzee
     verklaarde de regenwolk
           tot de vele waterdruppels die ze
verzamelde hoog in de lucht.

Zolang ik kan wil ik jullie houden

dicht bij mij onder mijn hart

dat slechts voor jullie alleen klopt

Waneer ik schipbreuk lijdt

vallen jullie op aarde

in de grote moederschoot

dan zijn jullie mijn kinderen uitgezonden

elk met zijn missie

dan moet ik jullie laten gaan

ook ik verdwijn dan eeuwig

in de tijd van toen.

De lucht is zwanger van onweer
en trilt boven de wegen.

Onrustig snuiven grazende dieren
en glanzend witte duiven
scheren langs bijna zwarte lucht

We worden stil
sluiten de ramen
en luisteren naar de verre trom.

De witte lichten slaan om ons heen.

Onze oerangsten bedwingend,
het luchtgevecht gadeslaand,
zien we de zilverluchtschepen
langs andere hemeloorden
voorbij onze horizon gaan.

De ramen gaan open,
de koorts is voorbij

Kristel D’Huysser

Augustus

Het grote werk begint nu echt
in’t vergaren en ’t verwerken
van al wat zich nu bieden mag
in vrucht en zaad, in kruid en groen.

Nu zien de boeren lange dagen
van zwoeg en slag en tred en stap,
gebruinde ruggen en kromme lijven,
getaaid en gebogen over akkerland.

Vlugge vrouwenvingers
verleggen, verwijderen,
wrijven, vermalen, verwerken gedreven
de vruchten der velden tot fijn fatsoen.

Laatkeelse dansen
rond volkse vreugdesvuren
spektakelen luid tot in vroege uren
en bazuinen alom een midzomerfestijn.

Voorraden binnen, uitzinnig beginnen
aan verslavend zoete beloningswijn.

Kristel D’Huysser

Godenkind

Het blonde godenkind aan zee
vergaart schelpen en schepsels
op die schitterende vlakte
van ruimte en licht.

Ver zie ik het wandelen, opgaand in
zijn schattenjacht, turend naar beneden,
terwijl een lichtkrans van onschuld
speelt om hoofd en naakte leden.

Een nietige pen lijkend
tegen de kantlijn van de oceaan,
beschrijven zijn voetsporen
onmetelijke levenskracht
in zijn tenger teer bestaan.

Zo voel ik mij verbonden
met dat godenkind, nog licht van geest,
klein, maar nooit eenzaam
in dit grootse spel van elementen en getij
en bij het vinden van
een waardevol kleinood in het zilt,
zich even evenbeeld van God wanend,
majestueus en vrij.

Kristel D’Huysser

Ieder mens bezit iets unieks
dat hij ons te bieden heeft.
Een nieuwe manier om iets te doen…
een bepaald feit…
een ervaring…
een bepaalde gedachte
over de betekenis
van vreugde en verdriet.
In een vruchtbare relatie
komt het unieke aan het licht
en verrijkt het leven van iedereen.

William V.Pietsch

Omhoog